|
|
|
خداوند شبان من است؛ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. در مرتعهای سبز مرا می خواباند، به سوی آبهای آرام هدایتم می کند و جان مرا تازه می سازد. او به خاطر نام پر شکوه خود مرا به راه راست رهبری می کند. حتی اگر از دره تاریک مرگ نیز عبور کنم، نخواهم ترسید، زیرا تو، ای شبان من، با من هستی! عصا و چوبدستی تو به من قوت قلب میبخشد.
در برابر چشمان دشمنانم سفره ای برای من می گسترانی، از من همچون مهمانی عزیز پذیرایی می کنی و جامم را لبریز می سازی. اطمینان دارم که در طول عمر خود، نیکویی و رحمت تو، ای خداوند، همراه من خواهد بود و من تا ابد در خانه تو ساکن خواهم شد.
-زبور داود، کتاب اول، باب بیست و سوم
|
|
12:35 AM - Saturday, February 25, 2006 | |
W.C /6 |
|
